به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی آوای لطیف ؛ابراهیم قاسمی روشن عضو هیئت علمی دانشگاه گیلان طی یادداشتی از مشکلات و معضلات کادر آموزشی و دانشجویان که با حداقل امکانات آموزشی و پژوهشی وظایف خود را انجام می دهند تحت عنوان قصه پر غصه دانشکده فنی شرق گیلان نوشت:
بسمه تعالی
در ماجرای امکانات دانشکده فنی شرق گیلان به یاد این جمله جناب آقای قرائتی افتادم .ایشان در یک جلسه‌ای که برای بیان تجربیات تبلیغی خود برای ما طلاب برگزار کرده بودند فرمودند در اوایل بعد از انقلاب در صدد برآمدیم که با کمک وزارت آموزش و پرورش برای بالا بردن سطح علمی و توان آموزشی معلمین ، تعدادی از آنها را از سراسر کشور به تهران دعوت نماییم و برای آنها کارگاهی برگزار کنیم از آنجا که تجربه کافی نداشتیم و چنین کارهایی را تا آن زمان انجام نداده بودیم بعد از جمع کردن معلمین و اسکان آنها در یک ساختمان و صرف شام و سپری شدن شب اول ، صبح فردا برخی از آنها مراجعه کردند و درخواست کردند که نیاز به حمام دارند و برخی دیگر بیمار شده بودند و نیاز به درمان داشتند تعداد زیادی از آنها برای برقراری تماس تلفنی جهت اطلاع دادن به خانواده های خود از رسیدن به تهران ، به باجه های تلفن بین شهری نیاز داشتند و برخی برای مشکلات پیش آمده برای خانواده شان نیاز به بلیط برای بازگشت به شهر خود داشتند و…… این در حالی بود که ما برای این نیازها هیچ برنامه‌ای از قبل نیندیشیده بودیم و تازه با حجم زیادی از درخواست های به حق مدعوین مواجه شدیم که امکان تهیه آنها در آن زمان اندک ممکن نبود و باید همه آنها از قبل با پیش‌بینی و با برنامه‌ریزی دقیق انجام می‌گرفت و بر اساس آن برنامه ، کارها انجام می‌شد تا شاهد آن همه مطالبات واعتراضات از سوی مدعوین نباشیم. حال قصه پر غصه دانشکده فنی شرق گیلان نیز چنین است که اصل تاسیس این دانشکده برای گسترش فضای آموزشی و پژوهشی استان گیلان بسیار لازم و ضروری بوده تا جایی که امروز استان مازندران با داشتن چندین دانشگاه دولتی بیشترین بودجه را از دولت دریافت می‌کند ولی استان گیلان با برخورداری از تنها یک دانشگاه دولتی با وجود بیش از ۱۸ هزار دانشجو به نسبت از سرانه به مراتب بسیار پایین تری از بودجه کشوری برخوردار است و این مسئله هم به اطلاع وزیر محترم آموزش عالی رسانده شده و جناب وزیر طی نامه ای دستور پیگیری آن را صادر کرده است . وجود تنها یک دانشگاه در استان مصداق بارز بی‌عدالتی تلقی می‌شود از این رو نگارنده این سطور معتقد است که باید این دانشکده در آن منطقه واجارگاه تبدیل به یک دانشگاه بزرگی شود تا ضمن برآورده کردن نیازهای علمی و پژوهشی شرق استان گیلان نیازهای شهرهای همجوار خود دراستان مازندران را نیز برطرف نماید از این رو در طی ۸ سال دولت اعتدال در جلسات آموزشی دانشگاه به شدت از اختصاص بودجه و امکانات به دانشکده شرق گیلان حمایت می‌کردم اما ای کاش موسسین این دانشکده که از مدیران عالی فعلی استان نیز هستند از قبل با برنامه‌ریزی دقیق ، نیازهای این دانشکده را به درستی پیش‌بینی می‌کردند و دست کم حداقل امکانات را برای یک دانشکده که داشتن خوابگاه، سرویس ایاب ذهاب ، کارگاه ، آزمایشگاه ، نمازخانه ، سالن ورزشی ،کتابخانه ، کلاس‌های درس و اتاق اساتید باشد، در نظر می گرفتند و در ظرف این مدت در دوره‌های کوتاه مدت ، میان مدت و دراز مدت بقیه تجهیزات از قبیل ساخت فضای آموزشی و پژوهشی ، ساختمان خوابگاه ، کارگاه ، آزمایشگاه و تهیه تجهیزات لازم برای آنها را با توجه به اهمیت این ابزارها برای رشته‌های تخصصی و فنی ، پیگیری و فراهم می‌کردند و یا با بررسی به جای رشته‌های فنی ، رشته های کشاورزی و منابع طبیعی متناسب با آن منطقه و یا رشته های علوم انسانی را در نظر می‌گرفتند که در این صورت نیازی به برخی از این ابزارها و لوازم تخصصی نداشتند در حالی که با گذشت بیش از ۱۰ سال نه تنها چیزی بر آن مجموعه افزوده نشده است بلکه از فضای آنجا نیز کاسته شده به طوری که امروز دادگاه حکم تخلیه آنجا را صادر کرده است . بدین ترتیب انتظار می‌رود تا دیر نشده مسئولین استان و شهرستان بویژه استاندار محترم برخی از مشکلات اساتید و دانشجویان که در بازه زمانی کوتاه مدت مثل مشکل حکم تخلیه ساختمان دانشکده و تهیه خوابگاه و آزمایشگاه و کتابخانه قابل حل است را مرتفع کنند تا کادر محترم آموزشی بویژه ریاست محترم دانشکده که جزء دانشمندان برتر جهان بوده و جزء افتخارات آن منطقه است به همراه دانشجویان عزیز از حداقل امکانات آموزشی و پژوهشی برخوردار شوند و بتوانند بدون دغدغه وظایف خود را انجام دهند.
. انشاء الله
