به گزارش پایگاه خبری تحلیلی آوای لطیف :سجاد مصلحی، خبرنگار و فعال رسانه، در یادداشتی نوشت: رأی‌گیری اخیر شورای امنیت و بازگشت بحث مکانیسم ماشه (اسنپ‌بک) دوباره نگاه‌ها را به تأثیر تحریم‌ها روی زندگی روزمره مردم ایران جلب کرده است. پرسش اصلی این است که جامعه در برابر چنین رویدادی چه واکنشی نشان می‌دهد؛ ترس از آینده، امید به توان مقاومت یا نوعی بی‌تفاوتی که سال‌ها تجربه زندگی زیر تحریم ایجاد کرده است؟
بخش زیادی از مردم، به ویژه طبقات متوسط و پایین، اسنپ‌بک را مترادف با افزایش قیمت‌ها، گرانی کالاهای اساسی و کاهش فرصت‌های شغلی می‌دانند. تجربه سال‌های گذشته نشان داده که هر خبر تحریمی به سرعت در بازار ارز و کالاها تأثیر می‌گذارد و نگرانی‌ها را ملموس‌تر می‌کند و زندگی مردم را دستخوش تغییر می‌سازد.
در مقابل، گروهی هنوز امیدوارند که ایران بتواند با دیپلماسی یا راهبردهای داخلی، فشارهای ناشی از اسنپ‌بک را مدیریت کند و نگاهشان بیشتر به سیاست و کارآمدی مدیریت کشور است تا شدت تحریم‌ها. همزمان، بخشی از جامعه به دلیل سال‌ها زندگی در شرایط تحریمی، نوعی بی‌حسی اجتماعی پیدا کرده‌اند؛ برای این افراد، بازگشت یا تعلیق تحریم‌ها تفاوت چندانی در زندگی روزمره ایجاد نمی‌کند، چون معتقدند مشکلات اقتصادی ایران ریشه‌ای‌تر از تحریم‌هاست.
اسنپ‌بک فقط یک ابزار حقوقی در شورای امنیت نیست؛ بلکه آینه‌ای است که بازتاب‌دهنده نگرانی، امید و بی‌تفاوتی مردم ایران است. سیاست‌گذاران اگر می‌خواهند با کمترین هزینه از این مرحله عبور کنند، باید این سه واکنش را جدی بگیرند و تمرکز خود را نه فقط روی بازی دیپلماتیک، بلکه روی مدیریت افکار عمومی و تقویت تاب‌آوری جامعه قرار دهند.
