به گزارش پایگاه خبری تحلیلی آوای لطیف : حضرت آیت‌الله العظمی آقای حاج شیخ لطف‌الله صافی‌مدظله‌العالی، فقیه، اسلام‌شناس و اندیشمند بزرگ معاصر، در بهمن ۱۲۹۷ در شهر گلپایگان، قدم به صحنة هستی نهاد.
پدر او عالم عارف، مرحوم آیت‌الله آخوند ملا محمدجواد صافی (متولد ۱۲۸۷ ق) بود که علاوه بر تفسیر، تحقیق، تألیف و تدریس در گرایش‌های مختلف علوم اسلامی مانند فقه، اصول، کلام، اخلاق، حدیث و…. زمینه هنرهای ارزشمندی چون شعر و خوشنویسی نیز سرآمد بود. زهد، تقوا، عشق به ولایت و فضیلتهای علمی اخلاقی آن بزرگمرد، از یک سو و مواضع قدرتمندانه او در سنگر امر به معروف و نهی از منکر و جبههگیریهای صریحش در برابر افکار انحرافی، غیرمتدیّنان، ظالمان و جابران آن روزگار از سویی دیگر. هر قدر که مردم گلپایگان را شیفته و مطیع محض او می‌نمود، هیئت‌حاکمه، خوانین و زورگویان را در برابرش‌کننده‌تر می‌کرد. چنانکه آنها او را سدّ راه اعمال خلاف شرع و بدعت گذاریهای خود دیده و تا زنده بود از غیرت دینی و خشم الهی او میترسیدند.
آفتاب عمر آن عالم جلیل‌القدر در افق عصر بیست و پنجم رجب سال ۱۳۷۸ هـجری قمری، مصادف با شب شهادت حضرت امام موسی کاظم(علیه‌السلام) غروب کرد.
مادر او بانوی فاضله، شاعره و عاشق اهل بیت(علیهم‌السلام) فاطمه خانم، دختر حضرت آیت‌الله آخوند ملا محمّدعلی بود.
از ویژگیهای بزرگ معنوی، اخلاقی، که در وجود آن مرحوم، متبلور بود، می توانم به تعبّد، اخلاص، تقوا، معرفت به حضرت حق، شجاعت، صراحت لهجه، شوهرداری کم‌نظیر، اهتمام در تربیت کودکان، راز و نیاز خاشعانه، ذکر، دعا و نماز شب اشاره کرد.
تحصیلات آیت‌الله العظمی صافی، در نوجوانی قدم به وادی علم و معنویت ـ حوزه ـ نهاد و میهمان صفای حلقه‌های صمیمی درس و بحث و مَحرَم شور وصف‌ناپذیر مناجات نیمه‌شب پاک‌باختگان
حوزه شد. ابتدا در گلپایگان، کتب پایه ادبیات عرب را نزد عالم جلیل‌القدر، مرحوم آخوند ملا ابوالقاسم مشهور به «قطب» آغاز کرد و ادامه مباحث ادبیات، کلام، تفسیر، حدیث، فقه و اصول را تا پایان سطح در همانجا پی گرفت و در این مدّت حجم وسیع کتب مهم رشته‌های ذکر شده را نزد پدر بزرگوارش، حضرت آیت‌الله آخوند ملا محمّدجواد صافی آموخت. در سال ۱۳۶۰ هجری قمری، گلپایگان را با دنیای خاطره‌های شیرین دوران کودکی و نوجوانی و لذّت حضور در کنار پدر و مادری مهربان و دلسوز، که اکنون از حسرت فراق او پریشان بودند، ترک کرد و رنج مشکلات هجرت به قم را پذیرا شد. شد، تا با حضور در مجلس درس و جستجوی اساتید بزرگ حوزه علمیه قم به تکمیل تحصیلات و تحقیقات خود بپردازد.
ایشان چند سال بعد به نجف اشرف مشرّف شد و در آن جا نیز از محضر عالیقدر آن حوزه، برای یک سال بهره مند گشت.
هوش و استعداد فوق‌العادّه و تلاش و جدیّت در امر تحصیل یا مورد علاقه اساتید خاص بزرگ قم و نجف قرار. حضرت آیت‌الله العظمی صافی پس از آن مجدداً به قم بازگشت و بیش از پانزده سال حلقه‌نشین مجلس درس و بحث و اخلاق و عرفان مرجع پرافتخار شیعه، حضرت آیت‌الله العظمی بروجردی(قدس‌سره) و نیز یکی از مشاورین ویژه و برجسته و از اصحاب خاص. استفتاء آن بزرگوار گشت و آن مرحوم، نظر به والای علمی آیت‌الله العظمی صافی، پاسخگویی به سؤالات مهم و حسّاسی از فقه و کلام شیعی و نیز نگارش کتاب ارزشمندی درباره مهدویّت را که «منتب‌الاثر» نام گرفت، به آنها دادند.
از اساتید مهم آن بزرگوار در قم، مراجع تقلید، آیات عظام: سید محمّدتقی خوانساری، حجّت، صدر، بروجردی و در نجف، آیات عظام: شیخ محمّدکاظم شیرازی، سید جمال الدین گلپایگانی شیخ و محمّدعلی کاظمی را می توانم نام ببرم.
