رحیم جاودان خرد، مدرس دانشگاه و پژوهشگر حوزه توسعه در رابطه با لزوم توجه دولت به ظرفیت‌های روستا و روستایی و تاثیر آن در توسعه کشور، نوشت:
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی آوای لطیف :، روستا یکی از اسباب بسیار قدرتمند و قابل تکیه در سرعت دادن و هموار کردن فرایند توسعه اقتصادی و رسیدن به اهداف استراتژی های اقتصاد به حساب می آید، بخشی که مستلزم توجه ویژه و هر چه بیشتر مديران و مسؤلان است.
نقش با اهمیت و اثرگذار روستا و روستایی در توسعه اقتصادی کشور در ابعاد مختلف از تأمین امنیت غذایی تا رونق و توسعه گردشگری گرفته تا اشتغال و خود کفایی در برخی محصولات کشاورزی و باغی خود به نوعی در رشد و توسعه کشور مهم و اثربخش است.
به همین منظور با نگاهی به وضعیت کنونی روستاها درمی یابیم، که متاسفانه در سال های اخیر آنچنان که باید نگاه شایسته‌ای نسبت به روستاها و ظرفیت های عظیم روستا و روستایی نشده است و این ظرفیت‌ها هم چنان به شکل بالقوه باقی مانده است که خود باعث آسیب‌هایی به بخش اقتصادی و اجتماعی کشور به خصوص در کلان شهرها شده است.
خالی شدن و یا کم شدن جمعیت روستاها از سکنه، یکی از پیامدها و بازتاب‌های این عدم فعال شدن ظرفیت ها و کم توجهی ها به روستاها به شمار می آید، چون اگر نگاهی مثبت به روستا، روستایی و ظرفیت های روستا می شد ساکنان روستاها به دلیل عرقی که به روستا و منطقه خود دارند، هیچگاه راضی به ترک روستا یا مهاجرت به شهرها نخواهند شد.
در حقیقت فارغ از اهمیت و تاثیر گذار بودن روستاها و روستایی در رشد و توسعه اقتصادی و تحقق سیاست‌های اقتصادی کشور،غفلت از چنین میدان ها و ظرفیت هایی عواقب اجتماعی ویرانگری در رشد و گسترش حاشیه نشینی و متعاقب آن معضلات اجتماعی ناشی از این حاشیه نشینی خواهد بود.
با نگاهی به گذشته و اسناد و اخبار موجود می بینیم که اولین برنامه توسعه روستاهای کشور در سال ۱۳۲۷ تدوین و طراحی شده و از آن زمان تا الان، برنامه‌های متعدد و متنوعی راستای رشد، توسعه و شکوفایی روستاها بوده ایم، اما متاسفانه با بررسی خروجی و نتایج حاصل از این برنامه ریزی ها و تلاش‌ها در می یابیم که، برنامه‌های تدوین شده آنچنان که باید و به رشد و توسعه روستاها و در نهایت توسعه پایدار روستاها منتج نشده است.
در حقیقت در همه کشورهای توسعه یافته ، روستاها از شادابی، پویایی و توسعه قابل توجهی در زمینه ظرفیت های هر روستا برخوردار می‌باشند و به عبارت دیگر می‌توان گفت که: مسیر رشد و توسعه، پیشرفت و شکوفایی اکثر کشورهای توسعه یافته ، از مسیر توسعه روستاها گذر کرده است و مادامی که اقتصاد و توسعه روستایی و تلاش برای پیشرفت بیش از پیش روستاها در اولویت برنامه ریزی ها و اقدامات قرار نگیرد، رسیدن به توسعه اقتصادی پایدار و تحقق اهداف از پیش تعیین شده در عرصه های اقتصادی و اجتماعی بعید و ناممکن خواهد بود.
با عنایت به مطالب عنوان شده و نگاهی واقعی به روستاها می بینیم که صرفاً به روستا در امر عمران توجه شده است در حالی که نگاه دولت و دولت‌ها و مدیران استانی در استان‌های مختلف کشور اکنون بايد سمت روستا و توسعه روستا و فعال کردن ظرفیت‌های عظیم روستاها معطوف گردد. لذا امیدواریم که دولت و مسولین امر با دیدن جایگاه ویژه و با اهمیت روستاها در نظام برنامه ريزي کشور و همچنين اهميت دادن به اين بخش بزرگ و تاثیر گذار و استراتژیک در اقتصاد و جلب کردن حمايت هاي قانوني،افزایش و تامین شایسته تر اعتبارات شاهد تحولی شگرف در عرصه روستاهای کشور و فعال کردن جمعيت روستايي و استعداد های روستایی کشور در فعاليت هاي اقتصادي و توليدي از طريق توانمندسازی و پرورش منابع انساني و افزايش بازده و راندمان در امور کشاورزي، دامداري، صنایع دستی وايجاد مشاغل جديد به خصوص در بخش گردشگری روستایی و اکوتوریسم و حرکت در جهت زنجيره ارزشي توليد با نگاه به بازار فروش، بستر بهبود معيشت و رفاه زندگي، پیشگیری از مهاجرت روستاييان و به شهر و حفظ فرهنگ غنی و آداب و سنن آنها را فراهم نمايند و در انتها با رفع تبعيضات موجود بين روستا و شهر، محيط روستا را محيطي با طراوت ، پويا و تاثیر گذار در رشد و توسعه کشور تبدیل سازند.
